مهر ومحبت به خدا واهل بیت

محبت به خدا و پیامبر و امامان معصوم (علیه‌السلام) و اولیای حق، محبتی است که سبب ظهورش در خانه‌ی قلب، معرفت به جمال و جلال ازلی و ابدی و شناخت کمالات پیامبر و رهبران آسمانی و چهره‌های ملکوتی است.

محبتی که دل را صفا می دهد ، باطن را جلا می بخشد ، اعضاء و جوارح را به گردونه‌ی طاعت مولا در می‌اورد و زمینه‌ی قرب عاشق را به معشوق فرهم می کند.

محبتی که آتش سوزانش هر چه غیر محبوب است از میان بر می دارد و جز او در عرش دل باقی نمی گذارد.

آثار مهر و محبت راستین

پیامبر بزرگ اسلام(ص) در روایتی مردم رابرای حل مشکلاتشان به سوی آراستگان به مهرومحبت راهنمایی می کند،آنجا که میفرماید: «اُطْلُبُوا الْحَوائِجَ إلی ذِِِی الرَّحْمَةِ مِنْ أُمَّتِِی تُرْزَقُوا وتَنْجَحوا فانَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ :رَحْمَتی فِی ذِی الرَّحْمَةِ مِنْ عِبَادِی ولاَتَطْلُبُوا الْحوائِجَ عِنْدَ القاسِیَةِ قُلُوبُِهُمْ فَلاَ تُرْزَقوا ولاَ تَنْجَحُوا فَانَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ :اِنَّ سَخَطِی فِیْهِمِْ» نیازمندیها و حوائِج خود را از آراستگان به مهر ومحبت از امت من بخواهید تا به رزق و روزی دست یابید .                                     

و کامیاب ورستگار شوید، زیرا خدای عزوجل می فرماید : مهر و رحمت من در میان بندگانم نزد آراستگان به مهر ورحمت است ، نیازمندی ها و حوائِج خود را ازسنگدلان مخواهید که به رزق و روزی نرسید و کامیاب نگردید ، زیرا خدای عزوجل می گوید : «خشم وغضب من در میان آنان است .»                                     

 و در حدیث دیگرفرمود:« إذاطَبَخْتَ مَرَقَةً فَاکْثُرْ مَاءَهَا وَ اغْرُفْ لِجِیْرانِکَ مِنْها» هر گاه آب گوشت پختی به آبش بیفزای و از آن برای همسایه ات ظرفی از آن بکش. سنگدلی وبی رحمی به اندازه ای مورد نفرت خدا و اولیای اوست که آن را از سنگین ترین عقوبت های حق شمرده اند حضرت امام باقر(ع) می فرماید:«مَاضُرِبَ عَبْدٌ بِعُقُوبَةٍ آعْظَمَ مِنْ قَسْوَةِ الْقَلْبِ» کیفری بزرگتر از سنگدلی برای بنده ای مقرر نشده است ؛همان طور که کیفری برای عبد بزرگتراز سنگدلی نیست واین سنگدلی مایه وریشه ی عذاب الهی در قیامت است،نعمت و عنایتی برای عبد، عظیم تر از رقّت قلب و مهرو مهررزی و عشق و عاطفه نیست، مهر ورقتی که مایه و ریشه ی  رحمت الهی وسبب به دست آوردن بهشت ابد ولطف سرمد در قیامت است.

انسان اگر همه ی امور زندگی و به ویژه حالات و جهات معنوی و باطنی و به خصوص روش مهرورزی و محبت به دیگران را از حضرت حق و پیامبران و امامان درس بگیرد ، به یقین منبعی از پاکی و دوستی و صدق و صداقت و عشق و مهرورزی و نیکی و احسان خواهد شد ، در این زمینه شناخت صفات و اسماءحضرت

باید از طریق تمرین عملی ، آن حقایق شناخته شده را در خود تحقق حق وروش زندگی پیامبران وامامان ضروری است و پس ازشناخت داد تا همگان از وجود او بهره مند گردند و سعادت دنیا و آخرت او تأمین شود .

هنگامی که به قرآن دقت می کنیم می بینیم آیه ی شریفه ی (بِسمِ اللهِ الرّحمنِ الرّحیمِ) صد و چهارده بار در قرآن مجید تکرار شده است ، آیا یکی از اهداف این تکرار درس دادن به انسان نیست که بر او لازم و واجب است وجودش را افق طلوع مهر و مهربانی و عشق و محبت ورزی قرار دهد ؟

کلمه ی « رحمان » صیغه ی مبالغهو کلمه ی « رحیم» صفت مشبه است و بر این اساس رحمان به معنای دارنده ی رحمت فراگیر و رحیم به معنای دارنده ی مهر و محبت همیشگی و ابدی است.

فیض کاشانی که متخصص علوم اسلامی و آراسته به حسنات انسانی است در « تفسیرالصافی » می گوید :

رحمت رحمانیه ، فراگیر نسبت به همه ی موجودات و شامل همه ی نعمت هاست و اما رحمت رحیمیه به معنای عنایت کردن توفیق در دنیا و دین  به مؤمنان و دعوت نمودن از کافران به ایمان  و آیین است .

آیه ی ( بِسْمِ اللهِ الرّحمنِ الرّحیمِ ) که به انسان درس مهر و محبت و عشق ورزی می دهد ، بی تردید جزء سوره ی فاتحه الکتاب و از آیات قطعی و حتمی این سوره ی مبارکه است و رسول خدا(ص) در همه ی نمازهایش آن را قرائت می کرد و از آیات سوره ی حمد به شمار می آورد و می فرمود : فاتحه الکتاب همان سبع المثانی یعنی آیات هفتگانه است .

و از حضرت امام رضا (ع) روایت شده است :

(بِسْمِ اللهِ الرّحمنِ الرّحیمِ) به اسم اعظم خدا از سیاهی چشم به سپیدی آن نزدیکتر است .

و حضرت امام صادق (ع) فرمود : 

بلند خواندن و اظهار (بِسْمِ اللهِ الرّحمنِ الرّحیمِ) در نماز واجب می باشد.

و فرمود :

دیگرانی ـ که خدا آنان را نابود کند ـ چه شده و چه دلیلی دارند که بزرگترین آیه ی قرآن را در نماز خود ترک می کنند ؟!.

حضرت امام باقر فرمود :

‍‍‍[غیر از پیروان ما اهل بیت ] آیه ای از آیات قرآن کریم را که بِسْمِ اللهِ است دزدیدند در حالی که شایسته است آن را در ابتدای هر کار بزرگ و کوچک بخوانند تا خداوند بدان کار برکت دهد .

و حضرت امام صادق (ع) میفرمود :

از خواندن (بِسْمِ اللهِ الرّحمنِ الرّحیمِ) دریغ نکنید گرچه پس از آن بخواهید شعری بخوانید .

و از امیالمؤمنین (ع) روایت شده که پیامبر (ص) از خدای عزّو جلّ نقل می کند :هر کاردر خور توجهی که درآن بِسْمِ اللهِ الرّحمنِ الرّحیمِ ذکر نشود ،ابتر و بریده از نتیجه ی مطلوب است .