نقش محبت در تربیت :

انسان به هر چه محبت پیدا کند بدو متمایل می شود و رنگ وبو وحال وهوای او را می گیرد و همسانی صورت می پذیرد ؛به بیان علی (ع):

هر که چیزی را دوست بدارد ،به یاد آن حریص می شود .

بنابرین روشن محبت کار ساز ترین روشن در اصلاح آدمی ومتصف کردن متربی به صفات نیکوی انسانی است ودر تربیتی خردمندانه بیشترین نقش به محبت اختصاص می یابد .

امیر مومنان (ع)در حکمتی والا فرموده است :

دوستی ورزیدن نیمی از خرد است .

آنچه آدمیان را به هم پیوند می دهد وزمینه ی تربیت مطلوب را فراهم می سازد ، محبت است واز این رو باید پیش از هر روش دیگر مورد عنایت قرار گیرد .

امام علی (ع) محبت را این چنین بیان کرده است :

دوستی ورزیدن پیوند با مردم را فراهم آرد .

بی گمان در تربیت تا پیوند انسانی وارتباطیعاطفی وزمینه ی دوستی فراهم نشود ، نم توان گامی در جهت اهداف مطلوب برداشت . دراین امر شاخه تربیت انسانی است .

 مهر ورقبت وصف انسانی بود   

                                     خشم وشوت وصف حیوانی بود .