بنام آغازگر مهر و محبت خالق عشق ،دوستدار مهربانی

بقال شیر را در ظرف نشسته نمی ریزد ،پس چگونه خدا محبت را در دلهای نشسته بریزد بیایید اول دلهایمان را پاک ،نگاهها را شستشو و بعد از محبت سخن بگوییم .

مهرورزی

بیا تا در این ملک هستی تو دوست،جهانی پر از مهر بر پا کنیم

دمی را به آسایش و سادگی، نگاهی به امید هر جا کنیم

ببینیم پاداش و وارستگی، به هنگام نیکی به خوب و بد

چو برگشت فریاد در لحظه ای، به سمت بلندی خدایا کنیم

نباشیم از فرقه ی رنج و درد، نباشیم چون سنگ ها سرد سرد

بدانیم خوبی راه خداست، برای رضایش همان را کنیم

نبینیم جز سادگی و وفا، نخوانیم جز راه عشق و صفا

نگوییم جز حرف خوبان سخن، اگر عاشقیم عشق غوغا کنیم

نه از محنت و آه راضی شویم، نه هم دست جغد و شغالی شویم

نخواهیم اشک و زیان، جهان را پر از مهر و سودا کنیم

نه همرنگ تاریکی و فتنه ها، نه چون زشت و نه همچون ریا

بیا تا دمی کنج چرخ فلک، تماشا زمین و زمان را کنیم

بگویند شخصی ز غم آب شد، ز آن که جدایی همه راه شد

نباشیم چون او غریب از خدا، دل خود سرای خدا را کنیم

بچرخیم چو پروانه ها گرد شمع، بگردیم حول همه خلق و جمع

دل خود برای زمین و زمان، چو یک قاصدک زود شیدا کنیم

من وتو ندانیم همه عاشقیم، همه روح الله و از خالقیم

چرا ما برای رسیدن به زر، همه مردم و خلق حاشا کنیم

بدان دین من با تو یکرنگ نیست، ولی راه او راه بی راهه نیست

دلم  جای توست دل، مرا جای کن، که ما راه او را چو احیا کنیم.