گویند سگ ده خوی نیک دارد که هر کس داشته باشد خوشبخت می شود.
منزل ندارد، این صفت از مجردان است ،

شب بیدار است و این صفت عبادت کاران است .

در سفر توشه بر نمی دارد، و این صفت اهل توکل است.
چون سفره گستردند کنار نشیند، و این صفت منعی طبعان است.

 اگر او را بزنند و برانند به اندک نوازشی بر میگردد، واین صفت مریدان است.
در سختی و رفاه دست از صاحبش نمی کشد ، و این نشان صابران است.
پس از مرگ ارثی ندارد، و این شیوه از دنیا گذشتگان است.

 همیشه گرسنه است، این نشانه مجاهدان است.

پیوسته ترسان است ، و این علامت صالحان است.
به کم قانع است، واین شیوه عاشقان است.
روزی سگی به گربه ای گفت: من به این صفتهای خوب در هیچ خانه ای جایم نیست چه شده است که تو هیچ صفت خوبی نداری در همه منزلها راهت می دهند؟
گربه گفت: به جهت آن است که تو حیوانی هستی غریب آزار و این یک صفت،همه صفات خوب ترا پوشانده است.